جشن :
در اعتقادات زرتشتیان و ریشه یابی محققان کلمه جشن از واژه یشن، یشت که بخشی از اوستا می باشد آمده و به معنای عبادت خداوند است و به همین خاطر است که شادی و جشن عنصر های جدانشدنی از آیین بهی می باشد.
جشن ها و گاهان بارها :
جشن های سالیانه:
جشن نوروز
جشن زادروز اشو زرتشت
سیزده بدر
جشن شب چله
جشن سده
جشن های ماهیانه:
جشن فروردینگان
جشن اَردیبهشتگان
جشن خوردادگان
جشن تیرگان
جشن اَمـردادگان
جشن شهریورگان
جشن مهــرگان
جشن آبانگان
جشن آذرگان
جشن دیگان
جشن بهمنگان
جشن اسفندگان
گاهان بارها (جشن های موسمی):
میدیوزرم (میان بهار)
میدیوشهم گاه (میان تابستان)
پیته شهم گاه (پایان تابستان)
ایاسرم گاه (آغاز فصل سرما)
میدیاریم گاه (میان زمستان)
همس پت میدیم گاه (برابری شب و روز)
با سلام ودرود
عالی بود
از این همه غیرت ایرانی بسیار سپاسگزارم.